Κάθε πρωί πηγαίνοντας στην υπηρεσία μου τους βλέπω, ή μάλλον τους ακούω πρώτα….
Η εκκίνηση του κινητήρα, η απογείωση, οι ελιγμοί, ο τρόπος που χάνονται στον ορίζοντα,
σχεδόν ερωτικά παίζουν με τις αισθήσεις μου….
Κάθε φορά αναρωτιέμαι γιατί δεν διάλεξα να ακολουθήσω την μοίρα αυτών των πιλότων.
Πως είναι να γεύεσαι τον ουρανό, να ακουμπάς τα σύννεφα;
Σύντομα με προσγειώνει ο θόρυβος του επομένου Α-7 που σηκώνεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου