δυστυχώς σε σκέφτεται ακόμα...
...
Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014
Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014
Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014
Πως έχουν τα πράγματα
Καλησπέρα,
πριν πέντε χρόνια γνώρισα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου όχι τον πιο σημαντικό άνδρα η γυναίκα αλλά τον πιο σημαντικό άνθρωπο.
Ένα απλό κορίτσι... χμ απλό; όχι μόνο απλό δεν ήταν! Για την ακρίβεια ξεχώριζε από το χιλιόμετρο αυτή. Η ΖΩΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΕΡΝΟΥΣΑ.
Από όταν βρεθήκαμε θυμάμαι πολλά... το πρώτο βλέμμα, τα πρώτα ψώνια μας, το πρώτο μας ταξίδι, το πρώτο άγγιγμα, το πρώτο φαγητό μας, τα πρώτα αστεία, τα πρώτα σφηνάκια, ένα σωρό τρέλες από δύο ανθρώπους αθώους στην ψυχή.
Πριν πέντε χρόνια γνώρισα το πιο υπέροχο πλάσμα με αγάπησε όπως δεν θα με αγαπήσει πότε ξανά κανείς και εγώ την έχασα με την αλαζονεία μου και τον υπεροπτισμο μου, της άνοιξα την πόρτα και της είπα φύγε με τον τρόπο και την συμπεριφορά μου. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό μα τώρα σίγουρα το μετανιώνω γιατί τον άνθρωπο αυτό τον έχασα όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
Σε μια βδομάδα θα κλείναμε αυτά τα πέντε χρόνια και επίσημα, σε ένα ιδανικό σενάριο θα ήταν η ημερομηνία που θα σηματοδοτούσε ένα πέρασμα σε μια πιο σοβαρή σχέση.
Στο παρόν είναι απλά μια ημερομηνία γενεθλίων αφού σαν Σήμερα πριν 5 χρόνια γεννήθηκε μέσα στο μυαλό μου η πιο τρελή ιδέα πως δηλαδή θα υπάρξει ένας άνθρωπος με τον οποίο θα ζήσω μαζί ως το τέλος. Μια θλιβερή ημερομηνία γενεθλίων στην οποία σιγά σιγά θα βλέπω αυτή την ιδέα να μαραζώνει.
Δεν θέλω να μιλήσω για το τι έγινε ενδιάμεσα άλλωστε όπως είπε και η ίδια ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά τι έδωσε ο καθένας σε αυτή την σχέση.
Μου εύχομαι μόνο χρόνια πολλά και του χρόνου!
Υ.Γ.Όπως κατάλαβες δεν έχει αλλάξει τίποτα ελπίζω εσύ να προχωράς και να είσαι καλύτερα και ευτυχισμένη.
πριν πέντε χρόνια γνώρισα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου όχι τον πιο σημαντικό άνδρα η γυναίκα αλλά τον πιο σημαντικό άνθρωπο.
Ένα απλό κορίτσι... χμ απλό; όχι μόνο απλό δεν ήταν! Για την ακρίβεια ξεχώριζε από το χιλιόμετρο αυτή. Η ΖΩΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΕΡΝΟΥΣΑ.
Από όταν βρεθήκαμε θυμάμαι πολλά... το πρώτο βλέμμα, τα πρώτα ψώνια μας, το πρώτο μας ταξίδι, το πρώτο άγγιγμα, το πρώτο φαγητό μας, τα πρώτα αστεία, τα πρώτα σφηνάκια, ένα σωρό τρέλες από δύο ανθρώπους αθώους στην ψυχή.
Πριν πέντε χρόνια γνώρισα το πιο υπέροχο πλάσμα με αγάπησε όπως δεν θα με αγαπήσει πότε ξανά κανείς και εγώ την έχασα με την αλαζονεία μου και τον υπεροπτισμο μου, της άνοιξα την πόρτα και της είπα φύγε με τον τρόπο και την συμπεριφορά μου. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό μα τώρα σίγουρα το μετανιώνω γιατί τον άνθρωπο αυτό τον έχασα όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
όσο και αν παραμυθιάζομαι για το αντίθετο.
Σε μια βδομάδα θα κλείναμε αυτά τα πέντε χρόνια και επίσημα, σε ένα ιδανικό σενάριο θα ήταν η ημερομηνία που θα σηματοδοτούσε ένα πέρασμα σε μια πιο σοβαρή σχέση.
Στο παρόν είναι απλά μια ημερομηνία γενεθλίων αφού σαν Σήμερα πριν 5 χρόνια γεννήθηκε μέσα στο μυαλό μου η πιο τρελή ιδέα πως δηλαδή θα υπάρξει ένας άνθρωπος με τον οποίο θα ζήσω μαζί ως το τέλος. Μια θλιβερή ημερομηνία γενεθλίων στην οποία σιγά σιγά θα βλέπω αυτή την ιδέα να μαραζώνει.
Δεν θέλω να μιλήσω για το τι έγινε ενδιάμεσα άλλωστε όπως είπε και η ίδια ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά τι έδωσε ο καθένας σε αυτή την σχέση.
Μου εύχομαι μόνο χρόνια πολλά και του χρόνου!
Υ.Γ.Όπως κατάλαβες δεν έχει αλλάξει τίποτα ελπίζω εσύ να προχωράς και να είσαι καλύτερα και ευτυχισμένη.
Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014
Όταν ξημερώνει Δευτέρα
Είναι κάτι ξημερώματα Δευτέρας...
Το μόνο που σε κρατάει ζωντανό είναι η δουλειά και πως πρέπει να προσφέρεις σε όσους εξαρτώνται από εσένα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)